ตั้งแต่เกิดมา ทุกๆ ปีที่เป็นวันเกิดแม่ ถึงแม้จะได้ฉลองบ้างไม่ฉลองกันตรงวันบ้าง แต่เราก็ยังได้มีโอกาสเจอหน้ากัน ชวนกันไปกินข้าวนอกบ้าน หรือทำกับข้าวกินกันเองที่บ้าน แต่ปีนี้จะเป็นปีแรก ที่ต้องอยู่ห่างแม่ และต้องบินไปต่างประเทศเพื่อทำงาน ใช้ชีวิตที่นู่น ก่อนวันเกิดแม่เพียงวันเดียว แอบเสียดายที่น่าจะได้อยู่ต่อจนถึงวันเกิดแม่ แต่ก็ทำไม่ได้
มีหลายอย่างที่อยากบอกและบรรยายว่า ช่วงปีหลังๆ ที่ผ่านมาของชีวิต ตั้งแต่ผ่านเรื่องอะไรต่างๆ มามากมาย ก็มีแม่นี่แหละที่อยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลาจริงๆ ในขณะที่คนอื่นๆ ไม่แคร์เราเลย สบัดตูดหนีกันหมด ปีหลังๆ เชื่อว่าแม่ก็คงรู้สึกแบบเดียวกันว่า จากลูกที่ไม่ค่อยปรึกษาอะไรด้วย เก็บอะไรไว้คนเดียว มีอะไรก็วิ่งหาแต่เพื่อน แต่ตอนนี้มีอะไรวิ่งหาแต่แม่ เวลาไปเที่ยวไหนก็ไม่สนใจใครจะเอาแม่ไปก่อน เสมอ ไม่รู้ว่าสัมผัสได้มั้ยว่า “เราสนิทกันมากขึ้น” นะ
เราได้ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นการได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน สอง คน หลายต่อหลายครั้ง มันทำให้ได้เห็นบางมุม ที่ไม่เคยเห็น ซึ่งเป็นบางมุมที่ มานั่งนึกตอนนี้ก็รู้สึกผิดกับตัวเองมากว่า ทำไมไม่ทำนานแล้ว เป็นมุมที่ได้เห็นแม่แฮปปี้ มีความสุข เที่ยวสนุก กินอิ่มนอนหลับ ได้เห็นรอยยิ้ม แม่ ได้เห็นแม่หัวเราะ มันเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมา และคิดตลอดว่า “ที่ผ่านมา ชั้นปล่อยเวลาให้เสียเปล่าไปแบบนี้ได้ยังไง” โดยที่ไม่สนใจแม่เลย ปล่อยให้แม่อยู่บ้าน ไม่เคยพาแม่เที่ยวเลย ลึกๆ แม่คงเหงาแหละ จริงๆ ก็รู้ ว่าแม่เหงา ลูกไปทำงานกันหมด แม่อยู่บ้าน ทำกับข้าว ลูกกลับมาดึก ๆก็คอยถามว่ากินข้าวมาหรือยัง หิวหรือเปล่า มันจะมีใครอีกมั้ยที่ทุ่มเทให้ ใครซักคนได้มากเท่ากับคนเป็นแม่
รู้สึกเหมือนเด็กอกตัญญู ที่เพิ่งจะมารู้คุณค่าของเวลาที่เสียไปทั้งหมดของทั้งชีวิต ให้กับเพื่อน ให้กับแฟน ให้กับกิจกรรมที่ไม่เกิดประโยชน์ แทนที่จะเอาเวลามาอยู่กับแม่ มีกิจกรรมกับแม่ และพาแม่ไปเที่ยว เปิดหูเปิดตา ช่วงหลังๆ ไม่คิดเรื่องอะไร เลย คิดแต่จะหาเงินให้ได้มากๆ จะได้พาแม่เที่ยว ช่วยแม่เรื่องเงินๆ ทองๆ บ้าง จากที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้ช่วยเลย
เสียดายที่มารู้คุณค่าของการเสียเวลาโดยไม่เกิดประโยชน์กับชาวบ้านชาวช่อง ก็ตอนที่ตัวเองจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แม่ ได้กินกับข้าวฝีมือแม่ ได้กอดแม่ ได้หอมแม่ ได้ถูกแม่อบรมสั่งสอนในสิ่งดี คิดดีทำดี ได้ใช้เวลามีกิจกรรมกับแม่……. เสียใจค่ะ เสียใจจริงๆ
รู้สึกดีที่มีแม่เป็นเพื่อน เป็นพี่สาว เวลาไปไหนใครก็บอกว่าเราเป็นพี่น้องกัน ตอนนี้เราคุยกันทุกเรื่อง ถึงแม้จะไม่บ่อย แต่อยากให้รู้ว่าตอนนี้ เวลามีปัญหาอะไร ไม่เคยไปปรึกษาเพื่อนอีกเลย มาซักพักใหญ่แล้ว มีอะไรก็จะบอกแม่หมด ถึงแม้แม่จะยังไม่เชื่อว่าบอกแม่หมดก็เถอะ แต่เชื่อเถอะ…ไม่ได้เล่าอะไรให้เพื่อนฟังมานานแล้ว เพราะตอนนี้แทบไม่เหลือใครที่สนิทพอที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวได้เลยเหมือนเมื่อสมัยมัธยม .. ดังนั้นตอนนี้ แม่คือ คนที่สนิทด้วยมากที่สุด
ถึงแม้ปีนี้จะไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน มีกิจกรรมร่วมกัน หรือได้กอดแม่ แต่อยากให้แม่รู้ว่า ไม่ว่าลูกคนนี้จะอยู่มุมไหนของโลก ลูกคนนี้ จะคิดถึง รักและเคารพแม่ที่สุด เหมือนเดิม ถึงตัวเราจะไกลกัน แต่ความรักที่มีให้จะไม่ไกลตามและจะไม่น้อยลง อยากกอดแม่นะ กลับมาเมื่อไหร่จะ รีบกลับมากอดแม่คนแรก เลย : ) ดูแลตัวเองดีๆ นู๋จะรีบกลับมาหา 😉
รักแม่ที่สุดในโลก ♡
พิณมณี จรูญเมธี
19 ตุลาคม 2556
Holiday Inn Hotel Airport
Dubai , United Arab Emirates
View :2778
Social.Me Writer ❥ Thai Lifestyle & Beauty Blogger ❥ Social Media Strategic Planner ❥ MC & Speaker ❥ Traveler ❥ Food Blogger ❥ love to eat and baking bakery ❥ Online Influencer ❥